İlk başta kişisel ve kendince yaşlılık hakkındaki konuşmasıyla başlayan gösteri, daha sonra ölüm ve ölüm üzerine dönen saçma inançları ele alıyor. Sonrasında çocuklar, samimiyetsizlikler, saçmalıklar, dinsel, tarihsel ve devlete dair yalanlara değinen Carlin, kalıplaşmış ve aslında sorgulandığında anlamı olmayan bir çok tabuyu olabilecek en komik ve çarpıcı şekilde ele alıp eleştiriyor.
Özellikle ülkemizde alışık olduğumuz komedi anlayışının dışında, gösteriden sonra akılda kalmayan esprilerden ziyade, insanın kafasına darmadağın eden fikirler içeren, gerçekçi ve cesur bir gösteri.